Dom modlitwy powstał w XIX w. Niektóre opracowania podają rok 1850 jako datę powstania obiektu. Synagoga była drewniana i stanowiła centrum życia religijnego społeczności żydowskiej w Limanowej. Obok niej znajdowała się szkoła (cheder).
Najchętniej do synagogi chodzili chasydzi – nawet trzy razy dziennie. Na początku XX w. w Limanowej było aż 3 rabinów. Co czwartek zbierano na nich pieniądze, a czynił to szames limanowskiej synagogi. Oni głosili często nauki dla młodych adeptów Talmudu, ci uczyli się również sami – wszyscy na raz, czytali pisma na głos. Wokół bożnicy było zawsze głośno. W soboty w synagodze często oprócz modlitw dyskutowano nad sprawami religijnymi. Zdarzały się między młodszymi adeptami Talmudu nawet bójki o to, który ma rację.
W Limanowej istniał ciekawy obrzęd związany z synagogą. Nazywany był „obigrawka Hamana” i występował w mieście do ok. 1887 r. Odbywał się we wtorek w czasie zapustów. Przyciągał wielu ludzi z okolicy. Uczestnicy (chrześcijanie) obrzędu przebierali się za Żydów (chałaty, czapki itd.), za pasami nosząc zajęcze skórki, co sugerowało, że zajmują się handlem. Znając fragmentarycznie charakter żydowskiego święta Purim, uważano Hamana za Żyda skazanego na śmierć, co było karą za oszukiwanie katolików. Prawdopodobną przyczyną takiego zwyczaju były konflikty ekonomiczne chrześcijańsko – żydowskie. Jeżeli dobrze w mieście się układało między obydwiema społecznościami, kukła Hamana lądowała z mostu w lokalnym potoku, kiedy relacje były niedobre – na progu limanowskiej bożnicy. Wokół tego wiosennego obrzędu powstały nawet przepowiednie – jeśli „sąd” z skazanym Hamanem wyruszał wcześniej, to zwiastowało wczesną wiosnę i dobry urodzaj, jeżeli później – późną wiosnę. Była to lokalna wariacja związana z tradycją topienia marzanny.
W 1902 r. doszło do zajęcia synagogi przez pisarza kahalnego, któremu od dłuższego czasu gmina żydowska w Limanowej nie płaciła pensji. Dzięki tej paradoksalnej sytuacji znamy sprzęt zajęty przez pokrzywdzonego. Wiemy, że w synagodze wisiało pięć świeczników, znajdowały się dwie Tory i szafka. Badacz Limanowej, Franciszek Bujak podawał, że kahał posiadał 5 Tor przechowywanych w dwóch domach modlitw. Opisywał wygląd Aron – ha Kedesz: w marnych szafkach zasłoniętych brudnymi firankami, a wiszących na ścianach. Nad szafką wisi mizrach (błogosławieństwo), na którym wśród dziwnego kształtu ptaszków i lwów tudzież pstrej ornamentacyi znajdują się wyhaftowane teksty z pisma świętego. Pod szafką stoi prosty pulpit pokapany świecami; na nim rozkłada księgi kierownik nabożeństwa, którym nie zawsze jest rabin.
Synagoga została zniszczona przez Niemców w czasie II wojny światowej.
Synagóga v Limanowej – Ul. Mordarského
Modlitebňa bola postavená v 19. st., niektoré štúdie uvádzajú ako dátum jej výstavby rok 1850. Synagóga bola drevená a bola centrom náboženského života židovskej komunity v Limanowej. Pri nej sa nachádzala škola (cheder).
Chasidi boli najviac ochotní chodievať do synagógy – aj trikrát denne. Na začiatku 20. st. boli v Limanowej až traja rabíni. Každý štvrtok sa na ne vyberali peniaze, robil to šames synagógy v Limanowej. Často hlásali učenie mladým adeptom Talmudu, učili sa aj sami – všetci naraz, čítali nahlas písma. Okolo svätyne to bolo vždy nahlas. Každú sobotu sa v synagóge okrem modlitieb často preberali aj náboženské záležitosti. Medzi mladšími adeptmi Talmudu dokonca vznikali bitky o to, kto mal pravdu.
So synagógou v Limanowej bol spojený zaujímavý rituál. Nazýval sa „obohravka Hamana“ a v meste existoval asi do r. 1887. Konal sa v utorok počas fašiangov. Priťahoval množstvo ľudí z okolia. Účastníci obradu (kresťania) preobliekali sa za Židov (kabáty, čiapky atď.), majúc na opaskoch zajačie kožky, čo naznačovalo, že sa zaoberajú obchodom. Fragmentárne poznajúc charakter židovského sviatku Purim bol Haman považovaný za Žida odsúdeného na smrť, čo bol trest za podvádzanie katolíkov. Pravdepodobnou príčinou takéhoto zvyku boli kresťansko-židovské ekonomické konflikty. Ak sa v meste mali obe komunity dobre, Hamanova podobizeň pristála z mosta v miestnom potoku, keď vzťahy neboli dobré – na prahu limanovskej svätyne. O tomto jarnom obrade existovali dokonca predpovede – ak sa „súd“ s odsúdeným Hamanom vydával na cestu skôr, ohlasoval skorú jar a dobrú úrodu, ak neskôr – neskorú jar. Bol to miestny variant súvisiaci s tradíciou topenia Moreny.
V roku 1902 sa synagógy zmocnil kehilský spisovateľ, ktorému židovská komunita v Limanowej už dlho nevyplácala mzdu. Vďaka tejto paradoxnej situácii poznáme vybavenie, ktorého sa ukrivdený zmocnil. Vieme, že v synagóge viselo päť svietnikov, boli tam dve Tóry a skriňa. Výskumník z Limanowej Franciszek Bujak uviedol, že kehila mala 5 Tór uložených v dvoch modlitebniach. Opísal vzhľad Aron ha-kodeša: V chudobných skrinkách zatiahnutých špinavými závesmi a visiacimi na stenách. Nad skriňou visí mizrah (požehnanie), na ktorom sa medzi zvláštnymi tvarmi vtákov a levov a strakatým ornamentom nachádzali vyšívané texty zo Svätého písma. Pod skriňou je jednoduchý pulpit (písací stôl so šikmou doskou – pozn.) pokvapkaný voskom zo sviečok; knihy na ňom rozkladal vedúci obradu, ktorý nie vždy bol rabín.
Synagógu zničili Nemci počas 2. Svetovej vojny.